"حقیقت امر...
... این است که ما کاره ای نیستیم." به قول م.امید بدین نکته معترف نبودن خامی و پوچی بسیار می خواهد.
و اینجا پرسشی پیش می آید که پس چه می گویی؟؟
برای این پرسش پاسخی اندیشیده ام.
از هرچه بگذریم بالاخره من هم یک تماشایی این زندگی و زمانه ام. یک تماشاگر دست کم این حق را دارد که از نمایشی که می بیند بدش یا خوشش بیاید.
او حق دارد بپسندد یا نپسندد. نق نق کند یا شادمانه از شعف فریاد برآورد. و این داوری منست...
ولی حرف آخرم همان است که اول گفتم یعنی در نوشته ای از باغچه بان پیر -جبار- خواندم و پسندیدم که: "حقیقت امر این است که ما کاره ای نیستیم".